Terapia czaszkowo-krzyżowa (cranio-sacralna) jest rozgałęzieniem klasycznej osteopatii.

Terapia czaszkowo-krzyżowa jest pracą na rytmie płynu, który z samej góry – z systemu opony twardej – transportowany jest do wszystkich komórek naszego ciała. Właśnie z tego powodu o terapii cranio-sacralnej mówi się w kontekście terapii całego organizmu, nie tylko czaszki.

Czaszka gromadzi wszystkie napięcia, które „spływają” z różnych miejsc ludzkiego ciała. Tak jak oddychanie i bicie serca, rytm cranio-sacralny można wyczuć na całym ciele (przypomnijmy, że rytmy te nie pokrywają się). Odpowiednio układając dłonie na wybranym obszarze, jesteśmy w stanie wyczuć zakłócenia rytmu czaszkowo-krzyżowego, znaleźć zmiany funkcjonalne i chorobowe w organizmie człowieka, a następnie spowodować zwolnienie lub przyspieszenie rytmu w celu normalizacji jego pracy. Drugim ważnym składnikiem terapii, oprócz pracy na płynie, jest praca na kościach czaszki, zarówno na części twarzowej, jak i częściach potylicznych, będących jej podstawą. Dotyk, o którym mówimy, jest minimalny – przyjmuje się, że powinien on być około 5-gramowy. To siła nacisku podobna do siły, której potrzebujemy do udźwignięcia pięciogroszówki. I choć wydawać by się mogło, że tak delikatny kontakt ma znikome działanie, jest zupełnie odwrotnie. Powięź i układ nerwowy bardzo dobrze i skutecznie na niego reagują.

Terapia czaszkowo-krzyżowa ma na celu:
• normalizację obiegu płynu mózgowo-rdzeniowego,
• ocenę, czy w szwach nie występują jakieś wady, oraz przywrócenie ruchomości kości czaszki,
• poprawę mobilności i kondycji ośrodkowego układu nerwowego (na układ nerwowy mocno wpływają napięcia struktur łącznotkankowych znajdujących się w głowie),
• rozluźnianie powięzi, które wraz z więzadłami tworzą łańcuch kinematyczny. Dotyczy to zarówno powięzi przebiegających podłużnie w ciele, jak i poprzecznych membran, znajdujących się w okolicach miednicy, przepony, górnego otworu klatki piersiowej oraz przejścia potyliczno-szyjnego. Powięzi umiejscowione są również w naszych nogach (na wysokości kolan i kostek), rękach, w obrębie krtani, podstawy czaszki i w okolicach oczu.